مقایسه آزمایشگاهی تأثیر دو طرح تراش shoulder و classic chamfer بر تطابق لبه ای رستوریشن های تمام سرامیک ips e. max press

سابقه و هدف: میزانmarginal gap در رستوریشن های تمام سرامیک در موفقیت این روکش ها اهمیت تعیین کننده ای دارد. با توجه به این که طرح تراش مارجین می تواند بر تطابق لبه ای تاثیرگذار باشد، هدف از این تحقیق مقایسه دو نوع طرح تراش shoulder وclassic chamfer بر تطابق لبه ای رستوریشن های تمام سرامیک ips e.max press در شرایط in vitro بود. مواد و روشها: این تحقیق به روش تجربی یک سوکور و به صورت in vitro انجام شد. در این تحقیق، یک دای استاندارد برنجی به عنوان مدل آزمایشگاهی با ابعاد ٧ میلی متر طول و ٥ میلی متر قطر تهیه و به طور استاندارد تراش داده شد، به طوری که خط انتهای آن در یک نیمه شامل ١ میلی متر تراش shoulder ٩٠ درجه و در نیمه دیگر ١ میلی متر تراش classic chamfer بود. دیواره ها با زاویه ١٠ درجه تیپر شدند (٥ درجه هر دیواره). سپس، ١٠ روکش از جنس ips e.max press ساخته شده و بعد از سمنت کردن، برش آنها به دو نیمه در جهت باکولینگوالی صورت گرفته، میزان gap در ناحیه مارجین ها (shoulder-classic chamfer) زیر میکروسکوپ الکترونی اندازه گیری شد. در نهایت، داده ها با کمک آزمون t مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند. یافته ها: تفاوت میزانmarginal gap بین دو طرح تراش لبه مارجینال به لحاظ آماری معنادار بود (05/0p<). میزان gap در تراش shoulder برابر 79/0±45/15 میکرون و در تراش classic chamfer برابر 52/0±78/13 میکرون بود. نتیجه گیری: طرح تراشclassic chamfer ، marginal fitness بهتری را نسبت به تراشshoulder در روکش های تمام سرامیک ایجاد کرد.